De Suzuki T & GT Club organiseerde dit jaar een internationaal Suzuki GT treffen, omdat de club reeds 25 jaar bestaat. Eigenlijk stond hetzelfde plan al om uitgevoerd te worden in 2020, voor het 20 jarige bestaan, maar een paar Chinese vleermuizen hadden een ander idee. Het plan is daarom vooruitgeschoven, maar we zijn wel neergestreken op dezelfde manage als het eerste plan. Omdat het een internationaal treffen was, is er niet gekozen voor de gebruikelijke vrijdag-zaterdag-zondag, maar voor een extra dag op donderdag. 4 dagen dus.
Wij vertrokken met 3 man sterk vanaf Nieuwegein, waar de tassen opgeladen werden op de T350 en GT380. De rijeigenschappen zullen niet bevorderd zijn door de zware bagage. Een tent achterop en wat slaap- en camerazooi maakt de motor toch een stukje zwaar aan de achterkant. Notabene de grootste motor van het gezelschap was alleen beladen met een rugtasje.
We vertrokken net iets na het middaguur en het plan was om geen één snelweg te zien. De route bestond nagenoeg alleen uit B-wegen en we hadden een kleine detour gemaakt om vriend Alex op te pikken. Hij woont in de buurt van Arnhem en aangezien het een donderdag is geeft dat een mooie gelegenheid om de Veluweroute te pakken (die afgesloten is voor verkeer in het weekend en op feestdagen). Bovenop de heuvel stond Alex ons op te wachten met zijn GT380. We waren halverwege de route en na een kort praatje konden we weer verder.
Iets na 7 uur in de avond kwamen we eindelijk aan op Manege de Luttenberg. De zon was nog heerlijk aan het schijnen en we werden opgewacht door de welkomstbrigade, bestaande uit Wim, Gé, Peter, Gerrit en Yvonne. Het terrein was vrij parkeren, dus je kon gewoon een plekje uitzoeken. We besloten om eerst de tent op de zetten voor we een pilsje gingen halen. We hebben de tent opgezet vlakbij een elektrapunt wat toch handig is voor onder andere het oppompen van het slaapbedje met de pomp en voor het opladen van allerlei batterijen van camera apparatuur.
Binnen de manege konden biertjes gehaald worden en de frituur stond ook aan. Dit keer geen muntensysteem, we konden gewoon met de pin of contant betalen. Was wel zo makkelijk. Meteen maar een vette hap erbij besteld want van al dat sturen krijg je toch wel trek. Hoewel de bar en friteuse voor mijn gevoel vroeg sloten, waren we wel toegestaan zelf wat te frituren. Jarno zorgde daarvoor en dus uiteindelijk kon Frans toch nog 20 frikandellen naar binnen werken.
De rest van de avond was het gezellig bijpraten met allemaal vrienden van de club. De veurzitter hield ook nog even een korte toespraak en het programma werd even uitgelegd. Vrijdag en zaterdag een toertocht en zondag weer naar huis. Op zaterdag zou tevens een band komen spelen. Dat is genoeg moois voor het vooruitzicht!
Hoewel de temperatuur overdag aan de warme kant was, was de nacht comfortabel. Daardoor konden we de volgende ochtend met goed humeur en energie weer opstaan. Na een simpel maar prima ontbijtje werden de motoren vast klaargestoomd. Gerrit zijn T500 had wel een beetje kuren. Na een diagnose bleek dat het halve maantje waar de ontsteking op zit afgebroken was, waardoor het geheel zodanig ver verschoven was dat deze niet fatsoenlijk meer te rijden was. Gelukkig woont Peter dichtbij in Lemele, waardoor een half maantje zo opgehaald was. Een snelle fix en nog voor we vertrokken kon Gerrit toch ook mee.
Peter ging voorop met zijn GT380J en de stoet volgde. Uiteraard met zo’n grote groep hebben we het follow-up systeem gebruikt. Ondertussen bekend voor de GT club, maar voor degene die het nog niet kennen, kort gezegd is er een voorrijder en achterrijder en alles ertussen in zorgt ervoor dat iedereen de weg kent. Degene die achter de voorrijder rijdt moet namelijk op een kruising blijven staan en de rest aanwijzen waar de voorrijder heengegaan is. Zodra hij de achterrijder ziet mag hij weer aansluiten. De achterrijder zorgt er namelijk voor dat niemand achterblijft. Het systeem werkte dit weekend nagenoeg perfect!
Na een lunchpauze zetten we de rit voort naar Boshuizen Motor Service, die ons hartelijk ontvangt met koekjes, koffie en wat schaduw.
Hoewel de rit niet geheel vlekkeloos ging, kwamen we uiteindelijk allemaal weer thuis op de Manege Luttenberg. Sommige deelnemers waren ondertussen ook gekomen (voor een kortere editie van het internationaal treffen). Een van de deelnemers was Edo die met zijn zoon aanwezig was. Edo had een T500 zijspan en was daarmee de enige T of GT aanwezig op het treffen met een zijspan. Mijn pa vond dat wel geinig en na wat pilsjes werd besloten dat hij de rit morgen niet ging rijden op de T350, maar gezellig in de zijspan.
De zonsondergang en het vlakke grasveld nodigde uit om mooie foto’s te schieten. Gerke had zijn RGV250 mee, dus ik vroeg of hij die even tussen de auto’s vandaan kon halen en op het veldje kon zetten. Daar knappen de foto’s toch wel van op. Ook Frans is nooit onverlegen om wat moeite te doen voor een mooie foto van zijn fiets, dus op kosten van 1 pilsje werd de Postman Pat ook op het veld gezet. De Engelsen waren gekomen met een gelijksoortig Harrisframe, dus toen zij het zagen moesten de twee samen op de foto, en zo geschiedde.
Genoeg natjes en droogjes werden genuttigd om de interne mens te voorzien van wat energie en gezelligheid en na een avondje pitten was het weer tijd voor rit nummer 2.
Ook op de zaterdag werden we weer beloond met mooi weer. De zon deed goed zijn best. Een best pittige tocht qua lengte bracht ons bij een Rossi-fanshop. Wederom zijn we goed ontvangen met wat koffie en een koekje en we konden ook een kijkje nemen in de winkel.
Eenmaal weer teruggekeerd van de rit kon de BBQ aangestoken worden. Daar knapt een mens altijd van op. Er was ook nog een prijzenuitreiking, dus de motoren werden gehaald van het veld en even naast elkaar gezet. Dat ziet er toch leuker uit zo’n rijtje fietsen dan her en der verspreid. Wederom zorgde de zonsondergang voor wat fraaie plaatjes. De T500’s werden op de plaat gezet en de aanwezige GT380 werden ook van het veld gehaald. Ook Joris zijn net nieuw opgebouwde GT750 kreeg even een fotoshoot.
De band begon uiteindelijk ook te spelen dus we zijn voorzien van alles wat een mens nodig heeft voor gezelligheid: Een natje, een droogje en goede muziek. Hoewel de groepjes van mensen wat gespreid waren over de camping was het toch goed vertoeven met iedereen. Zo’n weekend gaat dan opeens toch snel voorbij.
Op de zondag werden mensen een voor een wakker. De ene had zijn tent al opgeruimd voor de ander nog de kans kreeg om op te staan, maar zo gaat dat. We zeiden elkander vaarwel en we zouden ons weer treffen bij het volgende evenement. Sommigen gaan we zelfs snel weer zien op het Kettle treffen in Engeland. De Engelsen zijn namelijk met een best grote groep deze kant op gekomen, dus we kunnen ook wel weer die kant op gaan.
Het internationale treffen is daarmee geslaagd. We hebben een Fin op bezoek gehad, Denen, Duitsers en de Engelsen. Tijd om naar huis te gaan.
We sloten af met een aardige rit terug. Wat ook wel aardig is om te weten voor zo’n rit, is dat het best handig is om je versnellingspookje te borgen met een klein staaldraadje. Dat ziet er voor sommigen raar uit, maar wanneer hij per ongeluk los gaat ben je toch blij dat hij aan je frame bungelt en niet dat je het niet eens door hebt gehad. Dat heeft Francis ook wel eens gered op de reis naar de Kettleclub treffen een paar jaar terug, en ook bij mij is het versnellingspookje wel eens losgegaan. Sjors zei daarover: “Wat een onzin, dan heb je het boutje gewoon niet goed genoeg vastgezet.” Maar op de terugreis zag ik opeens twee motorfietsen niet meer in de spiegel. Ik wacht om te kijken of ze het hoekje om komen rijden, maar nee, geen tweetakt. Dus ik draai om om te kijken wat er loos is en je raadt het nooit!!
In ieder geval, tot het volgende treffen!
Hallo Carlo,
Ik moet je namens Tseard vragen of je al foto’s of een filmpje hebt van de Z-Treffen in Wijnjewoude.
Ik wens je een fijne avond en stuur je hartelijke groeten,
Gaby
Hey Hage,
Ik heb de foto’s nu op de website gezet!
Ook fijne avond gewenst en tot weer ziens!
Groet, Carlo